Wielkanocny pacierz

Nie umiem być srebrnym aniołem
Ni gorejącym krzakiem 
Tyle Zmartwychwstań już przeszło
A serce mam byle jakie.

Tyle procesji z dzwonami 
Tyle już alleluja -
A moja świętość dziurawa
Na ćwiartce włoska się buja.

Wiatr gra mi na kościach mych psalmy 
Jak na koślawej fujarce -
Żeby choć papież spojrzał
Na mnie - przez białe swe palce.

Żeby choć Matka Boska
Przez chmur zabite wciąż deski 
Uśmiech mi Swój zesłała
Jak ptaszka we mgle niebieskiej.

I wiem, gdy łzę swoją trzymam
Jak złoty kamyk z procy 
Zrozumie mnie mały Baranek
Z najcichszej Wielkiej Nocy.

Pyszczek położy na ręku 
Sumienia wywróci podszewkę 
Serca mojego ocali 
czerwoną chorągiewkę...

       [ks. Jan Twardowski]

Moim Czytelnikom życzę refleksji 
i radosnego świętowania w gronie najbliższych.